ภูมิปัญญาไทยสามารถสะท้อนออกมาใน 3 ลักษณะที่สัมพันธ์ใกล้ชิดกัน คือ

  1. ความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกันระหว่างคนกับโลก สิ่งแวดล้อม สัตว์ พืช และธรรมชาติ

  2. ความสัมพันธ์ของคนกับคนอื่นๆ ที่อยู่ร่วมกันในสังคม หรือในชุมชน

  3. ความสัมพันธ์ระหว่างคนกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์สิ่งเหนือธรรมชาติ ตลอดทั้งสิ่งที่ไม่สามารถสัมผัสได้ทั้งหลาย

ทั้ง 3 ลักษณะนี้ คือ สามมิติของเรื่องเดียวกัน หมายถึง ชีวิตชุมชน สะท้อนออกมาถึงภูมิปัญญาในการดำเนินชีวิตอย่างมีเอกภาพ เหมือนสามมุมของรูปสามเหลี่ยม ภูมิปัญญาจึงเป็นรากฐานในการดำเนินชีวิตของคนไทย

เราซึ่งเป็นประชาชนชาวไทยควรอนุรักษ์ไว้ซึ่งศิลปวัฒนธรรมไทยภูมิปัญญาต่างๆไม่ให้สูญหายไป

ความสัมพันธ์ระหว่างสาขาวิศวกรรมและสถาปัตยกรรมไทยกับภูมิปัญญาชาวบ้าน 
กล่าวคือ ความสามารถในการอนุรักษ์และสร้างสรรค์ผลงานทางด้านวิศวกรรมและสถาปัตยกรรมไทย ตามที่กรมช่างสิบหมู่ได้แบ่งไว้มาแต่สมัยโบราณ ซึ่งคำว่าช่างสิบหมู่นี้ไม่ได้หมายว่าเป็นจำนวนสิบ แต่มาจากภาษาบาลีว่า "สิปปะ" ซึ่งตรงกับภาษาสันสกฤตว่า "ศิลปะ" ดังนั้นช่างสิบหมู่จึงหมายถึงงานศิลปะ สำหรับผลงานที่จัดเป็นผลงานทางด้านวิศวกรรมและสถาปัตยกรรมไทย ประกอบด้วย ช่างออกแบบ ช่างปูน ช่างเลื่อย ช่างก่อ ช่างปั้น ช่างหล่อ ช่างกลึง ช่างรัก ช่างบุ ช่างแกะ ช่างสลัก ช่างต่อกำปั่น ส่วนงานช่างสิบหมู่อื่น ๆ ได้จัดไว้อยู่ในสาขาศิลปกรรม เช่น ช่างมุก ช่างหยก ช่างทอง ช่างชาดสีสุก ช่างดอกไม้เพลิง ช่างประดับกระจก เป็นต้น 

และสาขาอุตสาหกรรมและหัตถกรรม หมายถึง การรู้จักประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ในการแปรรูปผลิตผล เพื่อชะลอการนำเข้าตลาด เพื่อแก้ปัญหาด้านการบริโภคอย่างปลอดภัย ประหยัด และเป็นธรรม อันเป็นกระบวนการที่ทำให้ชุมชนท้องถิ่นสามารถพึ่งพาตนเองทางเศรษฐกิจได้